رباعیات حکیم عمر خیام

غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خَیّام نیشابوری، معروف به خیام شاعر بزرگ قرن پنجم هجری از دیار نیشابور خراسان است. خیام تنها یک شاعر نبود بلکه در علوم مختلفی مثل ریاضیات، هندسه، حدیث، تفسیر، فلسفه، حکمت و ستاره‌شناس نیز بسیار خبره و متبحر بود. در اعصار گذشته خیام را بیشتر به عنوان یک ریاضیدان و فیلسوف می شناختند؛ اما آنچه که مردمان امروز با شنیدن نام خیام به ذهن می آورند، رباعیات زیبای اوست.

بیشتر اشعار خیام با مفهوم کوتاهی و بی اعتباری دنیاست و در اکثر رباعیات خود، خواننده را دعوت به لذت بردن از موهبت های دنیا کرده است. خیام علاوه بر این، با سرودن این اشعار، در مقابل ریاکاری برخی دینداران نیز اعتراض نموده است. خواندن رباعیات خیام نیشابوری برای هر خواننده ای که علاقمند به کشف مضامین و نمادهای سنگین فلسفی در شعر است، چالش جالبی خواهد بود. اشعار خیام مجموعه ای غنی از معانی را که در توصیفات عینی و روایات پراکنده پنهان شده است، در بر می گیرد.